Η σημερνή ΕΞΟΥΣΙΑ δε με αγλεωρεί. Δε με χορτάζει ηθικά, δε με ικανοποιεί έντιμα, δεν μου αποδίδει ολοκάθαρα ρούχα αμφίεσης στο να αποφασίζει τι θα γίνει για μένα… χωρίς εμένα.
Από την άλλη η ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑ είναι επίσης ΣΙΧΑΜΕΡΗ. Υπό την έννοια πως αν θέλεις να βάλεις βόμβα και μετά να ερμηνεύεις στην θυσία αθώων ψυχών το ταμπελάκι «παράπλευρες απώλειες» , φίλε πήγαινε σκότωσε τη μάνα σου, τον γιό σου, είτε τον γαμπρό σου, πάντως όχι εμένα και τα παιδιά μου.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Υπέρ της αντίστασης υπήρξα και είμαι διαχρονικά αρωγός. Τούτος είναι ο λόγος που δεν είμαι με τον press έμπορο Μαρινάκη, εννοώ με δεκάδες sites, κανάλια, ραδιόφωνα εφημερίδες. Μήτε με Σαββίδη. Ούτε με Μελισσανίδη. Αλλά και μακριά από Μπάκο Καυμενάκη. Χωρίς (ακόμα) τηλεοπτικό σταθμό είναι ο Σπανός. Έχει πετρέλαια και Ατρόμητο.
ΑΠΑΝΤΕΣ -στην περίπτωση που δεν το έχετε αντιληφθεί- έχουν κοινούς κρίκους: ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ,ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ, είτε ΛΙΜΑΝΙΑ. ΚΑΙ χειραγωγούν, παίζουν, χαριεντίζονται είτε λοιδορούν την όποια κυβέρνηση.
Εφοπλιστές, ιδιοκτήτες λιμανιών, είτε οικειοποιούνται τον ρόλο Δημάρχου αντί Δημάρχων, Πολιτείας αντί της Πολιτείας και όταν φτάνει η ώρα της Θέμιδος, μάλλον κι ενδεχόμενα εκείνοι κρίνουν -εμμέσως- ποιοι δικαστικοί θα προαχθούν, αντί η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝΗ να αποφανθεί πόσοι από δαύτους πρέπει να κρεμαστούν… Λεπτομέρειες. Σε μια χώρα που η μπόχα τη καθημερινής διαφοράς της έχει φτάσει στα ουράνια.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ανέτοιμη , ίσως κι ανέντιμη η Κοινωνία γελάει ρακένδυτη. Βορρά σε στημένα πάνελς, αποβλακωμένη από την τηλεοπτική φθορά που μεθερμηνευόμενη είναι το συνώνυμο της απόλυτης ΦΤΩΧΙΑΣ.
Διαπρύσιος έγινα. Με τόλμη και παλμό. Για να πω δυο κουβέντες τον Νίκο Ρωμανό (έβαλα και ρίμα).
Ο Καββαδίας φίλε μου (κι ας μην σε γνωρίζω) έγραψε το «Γράμμα σ΄ έναν ποιητή»… Το πρωτοτραγούδησε κι έτσι έγινε γνωστός ο Ζερβουδάκης. Καταπληκτικό ποιητικό άγημα. Νουθετεί τον Καίσαρα πως θα τον έσωζε ενώ παράλληλα μιλάει για τον Έρωτα και τις συνθήκες του.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Εσύ έγραψες ένα γράμμα σε μια εφημερίδα για να κάνεις το βήμα σου… Έστω αν ήταν λάθος (κατ΄εμέ) που το δημοσίευσες στην εφημερίδα ΒΗΜΑ. Διότι προσχώρησες με πρόσημο αρνητικό τώρα που ο ιδιοκτήτης Μαρινάκης είναι σε κόντρα με τον υποδυόμενο πρωθυπουργό Μητσοτάκη και εν δυνάμει δικαστικώς προανακριτικά εμπλεκόμενος στην υπόθεση ΦΟΝΟΥ του αστυνομικού Συγγιλίδη στο Μελίνα Μερκούρη βρίσκεται ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός και πόσων άλλων ομάδων… Μα το ανέγνωσα και σε καταλαβαίνω, Σε ενστερνίζομαι. Πλήρως. Οριζοντίως και καθέτως.
Άκουσε, όμως. Μάλλον διάβασε, Όπως ακριβώς ανάγνωσες τα βιβλία του αειμνήστου παππού σου Νάσιουτζικ, όταν δημιουργούσε βιβλιοθήκη στις φυλακές, έτσι να το πράξεις
Ξέρεις, ο Cesare Beccaria, στο πόνημα του «Περί εγκλημάτων και ποινών» είχε γράψει ως Γάλλος διαφωτιστής της εποχής, πως αφενός «οι ποινές πρέπει να είναι σωφρονιστικές και όχι εξοντωτικές», αφ’ ετέρου ότι για «κάθε έγκλημα πληρώνεις ΜΙΑ φορά».
Γνωρίζω τον βίο σου. Πλήρωσες. Και, μάλιστα, ανταμείφτηκες. Ήταν καλή η μοίρα μαζί σου. Δεν ήταν λίγο να δεις τον φίλο σου τον Γρηγορόπουλο νεκρό, αλλά επίσης ήταν κι ένα εφαλτήριο ζωής. Ένα ελιξίριο γνώσης να σπουδάσεις ΜΕΣΑ σ΄ένα κελί, να προετοιμάσεις μια άλλη κοινωνική πεμπτουσία, προσφοράς για τον εαυτό σου.
Όντως αν συμμετέχεις «φίλε» στην υπόθεση της γιάφκας των Αμπελοκήπων, εύχομαι κι ελπίζω πως θα συναντηθούμε .Μα στην Κόλαση.
Ωστόσο, έχω την πεποίθηση πως δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Θα ήσουν σε ψυχιατρείο για να αφήσεις την σύντροφο που τόσο αγαπάς, τη δουλειά σου, τη μετακόμιση σε νέο σπίτι (κατανόησες πως κατέχω πολλά…) για να αφήσεις αποτυπώματα σε μια νάιλον σακούλα η οποία δεν ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ εντός του δωματίου εκρήξεως , ενώ έπεσε όλο σχεδόν το κτίριο!!!
Να γνωρίζεις πως με βάση τις αποχρώσες ενδείξεις και σε καμία περίπτωση αποδείξεις όντως σε κάνουν οιωνοί ισόβιο πολιτικό κρατούμενο . Αποδιοπομπαίο τράγο. Εύκολο θύμα. Ένα πρόσημο στην λίστα της ανυπαρξίας του Κράτους που κουνάει το δάχτυλο, για να βρει απλά τους δήθεν δολοφόνους… Λες κι εκείνοι δεν είναι καθημερινοί δολοφόνοι ανθρώπινων ψυχών μέσω της φτώχιας, της απαξίας, των καταστροφών….
Τώρα θα ρωτήσεις «φίλε» γιατί ασχολήθηκα μαζί σου. Επειδή ούτε εγώ ανήκω στο κατεστημένο της δημοσιογραφίας, όπως κατήντησε.
Καλό κουράγιο στους γονείς σου. Είναι κι αυτοί «φίλοι μου». Καλό κουράγιο και σε σένα. Είσαι «παιδί» μου. Αγάντα, που λέμε και στην Παλιά Κοκκινιά.
ΥΓ: Όσο πληκτρολογώ ακούω το «Δημοσθένους λέξις» από τον κυρ Νόνιο τον Σαββόπουλο. Η διαφορά είναι πως εσύ αν βγεις από τη φυλακή, πολλοί θα σε περιμένουν… Και οι δρόμοι θα είναι γεμάτοι στην άδεια σπέκουλα των πολιτικών ειλώτων.
ΥΓ2: Χρόνια καλά για την ονομαστική σου εορτή. Καλή επετειακή μνήμη για την απώλεια του κολλητού σου. Ένα σου. Εύχομαι: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Πραγματική.
Γεια και χαρά σου.