Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2020, 09:54
«Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά» είναι ο τίτλος του τρίτου παιδικού βιβλίου της Mαρίας Δουρίδα-Μηταράκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Once Upon a Book και είναι μια ιστορία για την αγάπη, τη φιλία και την ελπίδα, καθώς και για όσους φεύγουν ξαφνικά από κοντά μας, αφήνοντας, παρόλα αυτά, παντοτινά το αποτύπωμά τους στον νου και την καρδιά μας. Στο πυκνό αυτό παραμύθι, το οποίο δεν πάσχει από τον παραμικρό διδακτισμό και το οποίο έχει εικονογραφήσει με λαμπρό σχέδιο και ιδιαιτέρως ζωντανούς και εκφραστικούς τόνους η Μαιρηλία Φωτιάδου, πρωταγωνιστούν δύο παιδιά, η μικρή Νινού και το Αγόρι με τα Λιλά Μαλλιά, και ο Μοκύλης, ένας ροζ ιπποπόταμος με μεγάλα αυτιά. Τα δύο παιδιά και ο Μοκύλης ζουν στη Χώρα των Χρωμάτων και ο Μοκύλης τούς μαθαίνει πώς να χαίρονται με τις εικόνες και τα χρώματα, πώς να μη σταματούν ποτέ το παιχνίδι, όπως και πώς να ζωγραφίζουν, να δίνουν ατέλειωτες μουσικές παραστάσεις, να μαγειρεύουν, να οδηγούν και να βγαίνουν έξω για φαγητό. Οι τρεις τους οργανώνουν ακόμα αγώνες αεροπλάνων και ενόργανης γυμναστικής, εξασκούνται στις καταδύσεις και ταξιδεύουν μέσω της μηχανής του χρόνου σε πολλές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους χώρες.
Ζωή χαρισάμενη για δύο παιδιά κι έναν ιπποπόταμο-δάσκαλο, που απειλούνται μόνο από τις αγριόγατες οι οποίες όταν κατεβαίνουν από το βουνό, σκορπίζουν τον φόβο παντού τριγύρω τους. Σε μια τέτοια απροσδόκητη επίθεση, ο Μοκύλης φοβάται πολύ και πηδάει σε ένα σύννεφο για να σωθεί. Τα παιδιά ψάχνουν σαν τρελά να τον βρουν, αλλά εκείνος, μολονότι βλέπει τις κινήσεις τους, και ακούει τις μουσικές που παίζουν ή διακρίνει τα μπαλόνια που φουσκώνουν για να τα πετάξουν ψηλά, δεν καταφέρνει να επικοινωνήσει μαζί τους. Έτσι, κάποια στιγμή, το Αγόρι με τα Λιλά Μαλλιά και η Νινού θα ζωγραφίσουν και θα τραγουδήσουν τη λύπη τους για τον Μοκύλη, αλλά με τον καιρό, χωρίς να τον ξεχάσουν, τα τραγούδια τους θα ξαναγίνουν χαρούμενα, μεταδίδοντας το μήνυμα που έμαθε στα παιδιά ο ίδιος: η ζωή είναι γιορτή, αγάπη και παιχνίδι κι ύστερα από κάθε αναποδιά εμφανίζεται στο στερέωμα ένα ουράνιο τόξο. Αυτή είναι η μορφή που έχει πάρει πλέον ο Μοκύλης: ένα ουράνιο τόξο που υμνεί το θαύμα της ζωής και απομακρύνει με τα φωτεινά του χρώματα το σκοτεινό φάσμα του θανάτου. Αυτή είναι και η νότα αισιοδοξίας και ελπίδας για το μέλλον που απευθύνει σε μικρούς και μεγάλους η συγγραφέας, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε μηχανική αντίθεση μαύρου και άσπρου.
Η Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη γεννήθηκε το 1976 στην Κοζάνη και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσικοθεραπεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο και εργάστηκε στη Γάνδη, ως κλινική φυσικοθεραπεύτρια, και στο Λονδίνο, ως επίκουρη καθηγήτρια, στο Πανεπιστήμιο University of East London. Είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και εξωτερική εξετάστρια στο University of Hertfordshire. Ασχολείται επιπροσθέτως πολλά χρόνια με τη μουσική (πιάνο, χορωδία και κλασικό τραγούδι). Τα δύο προηγούμενα βιβλία της, που κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις Once Upon a Book, τιτλοφορούνται «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη» και «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα». Η Μαιρηλία Φωτιάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) ενώ έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Συντήρηση και αποκατάσταση Ιστορικών Κτιρίων και Συνόλων». Εργάζεται ως αρχιτέκτονας, καλλιεργώντας εκ παραλλήλου την κλίση της για τη ζωγραφική και το σκίτσο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τελευταία ενημέρωση: Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2020, 09:55