Υπάρχουν Πρωτοχρονιές δύσκολες και μελαγχολικές σαν αυτή της Κικής Δημουλά. Ακόμα και τότε, όμως, μια φωτεινή αχτίδα από το παιδικό παρελθόν έρχεται να λάμψει, έστω και στιγμιαία.
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
Απόγευμα πρωτοχρονιάςψυχή στους δρόμους.Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιόκαινούργιου χρόνου.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Τρέμουν από το κρύοτα σταυροδρόμια και οι γωνίεςσφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούνεπάνω σε αλλότριας πατρίδαςπλανόδιους ανθοπώλες
μπουκέτα φασκιωμέναμε αγριωπό χαρτίκαι η φτηνή ποιότηταμε τρύπες διανθισμένη γύρω γύρωαπό αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες
όπως κι εμείς όταν παιδιάγια σχέδια πεινασμένασ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφαμικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμεκι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτίτι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικάπαραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Απόγευμα πρωτοχρονιάςψυχή στους δρόμουςμόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρακι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.
Από τη συλλογή «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως» (2007)
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Πηγή