Ενώ οι αμερικανικές υπηρεσίες μέσω των πρεσβειών στις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου προειδοποιούν πως το αναμενόμενο χτύπημα του Ισραήλ στο Ιράν ενδεχομένως να αργήσει για λίγες ημέρες τουλάχιστον, αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης διέρρευσαν στο CNN πως ο Τζο Μπάιντεν έχει ζητήσει από τον Νετανιάχου η επίθεση των αντιποίνων να πραγματοποιηθεί πριν τη διεξαγωγή των αμερικανικών εκλογών. Οι εκλογές αυτές είναι προγραμματισμένες για τις 5 Νοεμβρίου του 2024. Θα ήταν τουλάχιστον άκομψο εκ μέρους του Ισραήλ να χτυπήσει την ίδια ημέρα ή και τις αμέσως προηγούμενες, δεδομένου ότι οι εντυπώσεις από το χτύπημα αυτό θα ήταν εξαιρετικά φρέσκες.
Ως εκ τούτου είναι προφανές πως το χτύπημα του Ισραήλ θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε ένα χρονικό διάστημα από σήμερα 16 Οκτωβρίου έως το αργότερο την 1η Νοεμβρίου.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Οι ίδιοι αξιωματούχοι, διαρρέουν επίσης πως η Ισραηλινή κυβέρνηση έχει πιεστεί σε αυτή την φάση τουλάχιστον να μην στοχεύσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν καθώς και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις έτσι ώστε να μην διασαλευτούν οι ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία.
Με αυτά τα δεδομένα, προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:
Πρώτον, οι στόχοι που επιλέγει το Ισραήλ θα είναι στρατιωτικοί και εξαιρετικά συμβολικοί.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Δεύτερον, τα χτυπήματα θα πρέπει να είναι ισχυρά και με μεγάλο συμβολισμό αλλά και ταυτόχρονα να διαμηνύουν στους πολίτες του Ιράν πως το ενδεχόμενο μιας πολεμικής σύγκρουσης με το Ισραήλ θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τη σημερινή Περσία, την οικονομία της και τους ίδιους τους πολίτες της.
Τα οπλικά συστήματα που κατά το CNN θα χρησιμοποιηθούν σε αυτή την επίθεση ανήκουν σε ένα οπλοστάσιο το οποίο με μεγάλη προσοχή και γιγαντιαίες δαπάνες έχει καταφέρει να συγκροτήσει την τελευταία 20ετια το Ισραήλ.
Πρόκειται για οπλικά συστήματα άλλα εκ των οποίων είναι αμερικανικής προέλευσης αλλά προσαρμοσμένα στις Ισραηλινές ανάγκες και άλλα είναι σχεδιασμένα από τις ισραηλινές πολεμικές βιομηχανίες.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και τα αεροσκάφη F-15 τα οποία προφανώς θα χρησιμοποιηθούν σε μια τέτοια επίθεση, έχουν υποστεί συγκεκριμένες μετατροπές και αναβαθμίσεις έτσι ώστε να τα καθιστούν πολύ αποτελεσματικά στον τομέα της κρούσης και όχι μόνο της αναχαίτισης ή του εντοπισμού στόχων.
Το ίδιο συμβαίνει και για τουλάχιστον δύο μοίρες F-16 τα οποία και αυτά είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες μιας επίθεσης κατά ιρανικών στόχων.
Τα συστήματα τα οποία ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν, πάντα κατά το CNN είναι τα εξής:
Χτύπημα από απόσταση 1.800 χιλιομέτρων
Τα χτυπήματα σε απόσταση περίπου 2.000 χιλιομέτρων πραγματοποιούνται συνήθως από τις αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις με πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά. Το Ισραήλ, ωστόσο, έχει διαθέσει σημαντικό μέρος της αμερικανικής βοήθειας για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών ικανών να πετούν δύο ώρες κάθε φορά – από την προηγμένη μοίρα F-15I μέχρι τέσσερις μοίρες F-16I Sufa. Η Lockheed Martin ανέπτυξε ειδικά για αυτά τα αεροσκάφη προσαρμοσμένες δεξαμενές καυσίμου, ενισχύοντας το βεληνεκές τους χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την αεροδυναμική ή το στίγμα τους στα ραντάρ.
Ξένες αναφορές αναφέρουν ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμων για τα αεροσκάφη F-35, επιτρέποντάς τους να φτάσουν στο Ιράν, διατηρώντας παράλληλα τις ικανότητες stealth, να είναι αόρατα στα ραντάρ δηλαδή.
Επιθετικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, η αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ παρουσίασε δύο επιθετικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από μαχητικά αεροσκάφη. Αν και λεπτομέρειες όπως το ακριβές βεληνεκές τους παραμένουν ασαφείς, είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιτρέποντας πλήγματα εκτός της εμβέλειας της ιρανικής άμυνας.
Οι πύραυλοι αυτοί ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τους χρόνους συναγερμού του εχθρού και περιπλέκοντας τις προσπάθειες αναχαίτισης, αυξάνοντας τις πιθανότητες να πετύχουν τον στόχο τους.
Πύραυλος «Rampage»
Ο πύραυλος «Rampage», ο οποίος αναπτύχθηκε σε συνεργασία μεταξύ της Israel Aerospace Industries (IAI) και της Elbit Systems, βασίζεται στον πύραυλο EXTRA της Elbit. Αρχικά σχεδιασμένος για επίγεια εκτόξευση, ο Rampage προσαρμόστηκε για εναέρια ανάπτυξη, αποκτώντας αυξημένη εμβέλεια και ταχύτητα όταν εκτοξεύεται από αεροσκάφη. Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης, παρέχοντας πλεονέκτημα για ακόμη ακριβέστερη στόχευση.
Με μήκος 4,7 μέτρα, διάμετρο 30,6 εκατοστά και βάρος 570 κιλά, φέρει πολεμική κεφαλή 150 κιλών, καθιστώντας το αποτελεσματικό κατά πυραυλικών συστοιχιών, κέντρων διοίκησης και άλλων κρίσιμων στόχων. Μπορεί να εκτοξευθεί από τα αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35 του Ισραήλ.
Η εξάρτησή του από την υπάρχουσα πυραυλική τεχνολογία το καθιστά σχετικά προσιτό, εκτιμώμενο σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.
Πύραυλος «Rocks»
Ο πύραυλος «Rocks», που παρουσιάστηκε από τη Rafael το 2019, συνδυάζει υπερηχητικές δυνατότητες cruise με δορυφορική και αδρανειακή πλοήγηση (σ.σ. σύστημα πλοήγησης που χρησιμοποιεί αισθητήρες κίνησης, αισθητήρες περιστροφής και έναν υπολογιστή για να υπολογίζει συνεχώς υπολογίζοντας τη θέση, τον προσανατολισμό και την ταχύτητα ενός κινούμενου αντικειμένου χωρίς την ανάγκη εξωτερικών παραπομπών) , καθώς και οπτική στόχευση.
Βασίζεται στον πύραυλο «Anchor» της Rafael, ο οποίος μιμείται τον ιρανικό πύραυλο «Shahab» σε ταχύτητα και ευελιξία Ο «Rocks» μπορεί να εκτοξευθεί από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και δυνητικά από το F-35. Σύμφωνα με ξένες εκτιμήσεις, έχει βεληνεκές 300 χλμ. και μπορεί να μεταφέρει πολεμική κεφαλή 500 κιλών, καθιστώντας τον ικανό να στοχεύει οχυρωμένες ή υπόγειες δομές.
Πυρηνικές κεφαλές «Jericho»
Ξένες πηγές αναφέρουν ότι το Ισραήλ διαθέτει επίσης ένα σύστημα πυραύλων επιφανείας-επιφανείας, εξοπλισμένο με συμβατικές και πυρηνικές κεφαλές, γνωστό ως «Jericho». Παρά τους εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους που έχει εκτοξεύσει το Ιράν προς το Ισραήλ, η πιθανότητα το Ισραήλ να χρησιμοποιήσει αυτούς τους πυραύλους σε ένα πλήγμα φαίνεται πολύ μικρή επισημαίνει το ισραηλινό δημοσίευμα.
Οι πύραυλοι αυτοί αναπτύχθηκαν αρχικά από τη γαλλική εταιρεία Dassault, και αργότερα αναβαθμίστηκαν από την IAI. Το Ισραήλ διατηρεί μια πολιτική ασάφειας όσον αφορά τις δυνατότητές του σε αυτόν τον τομέα, ανακοινώνοντας συχνά πυραυλικές δοκιμές. Ωστόσο, η αποκάλυψη του 1988 του δορυφορικού εκτοξευτή «Shavit» επιβεβαίωσε τις βαλλιστικές ικανότητες μεγάλου βεληνεκούς του Ισραήλ, καθώς οποιοσδήποτε δορυφορικός εκτοξευτής μπορεί να προσαρμοστεί για στρατιωτική χρήση.
Επιπλέον, η Elbit έχει αναπτύξει βόμβες διάρρηξης καταφυγίων, με την ονομασία 500MPR, ικανές να διαπεράσουν έως και 4 μέτρα σκυρόδεμα. Οι βόμβες αυτές, που δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφη F-15I, έχουν μικρότερο βεληνεκές, που φτάνει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα ανάλογα με τη μέθοδο ανάπτυξης.
Πύραυλος «PopEye Turbo»
Ένα άλλο ισραηλινό όπλο, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος κρουζ «PopEye Turbo», που αναπτύχθηκε από τη Rafael με βεληνεκές 1.500 χλμ. Έχει σχεδιαστεί για εκτόξευση από υποβρύχια του ισραηλινού ναυτικού και μπορεί να μεταφέρει τόσο συμβατικές όσο και πυρηνικές κεφαλές. Αυτό το βεληνεκές επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να πλήξουν το Ιράν από την Ερυθρά Θάλασσα ή την Αραβική Θάλασσα χωρίς να εισέλθουν στον Περσικό Κόλπο.
Η εξαγωγή αυτών των προηγμένων πυρομαχικών σε έμπιστους ξένους πελάτες επιτρέπει στις ισραηλινές εταιρείες να επανεπενδύσουν στην ανάπτυξη πυραύλων και βομβών, μειώνοντας το κόστος για το υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ. Είναι πιθανό ότι μη αποκαλυπτόμενα πυρομαχικά αποθηκεύονται σε αποθήκες της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, καταλήγει το δημοσίευμα.