Γοητευτική, με αριστοκρατικό παρουσιαστικό, η Καίτη Πάνου, η οποία έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό ως παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη μεγάλη οθόνη, υπήρξε μια αξιόλογη ηθοποιός που διακρίθηκε στον κινηματογραφο, στο θέατρο και στη μικρή οθόνη.
Ξεχώρισε ως μητέρα της Αλίκης Βιουγουκλάκη στην ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο», ως μητέρα της Κατερίνας Γώγου στην κωμωδία «Ο τρελός τα ‘χει 400», ως Λένα, πιστή φίλη του Λάμπρου Κωνσταντάρα και κρυφά ερωτευμένη μαζί του στην ταινία «Ένας Δον Ζουάν για κλάματα» κ.ά.
Με αφορμή τα δεκαπέντε χρόνια που συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο της Καίτης Πάνου, ας θυμηθούμε τις πιο σημαντικές στιγμές της καλλιτεχνικής της διαδρομής.
Η Καίτη Πάνου γεννήθηκε στο Μπουργκάς (Πύργος) της Βουλγαρίας το 1927 και μικρή εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου ξεχώρισε για τις υποκριτικές της επιδόσεις ως παιδί – θαύμα. Σε ηλικία 16 ετών έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη, τον Δημήτρη Χορν και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, στη δραματική ταινία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου «Η φωνή της καρδιάς», που ήταν και η πρώτη παραγωγή του Φιλοποίμενα Φίνου.
Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη κι έπαιξε σε ταινίες, όπως «Η βίλα με τα νούφαρα» (1945), «Άννα Ροδίτη» (1948) και «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει» (1951). Το 1954 εγκατέλειψε προσωρινά τον κινηματογράφο, λόγω του γάμου της. Επανήλθε το 1960, με την ταινία του Ντίμη Δαδήρα «Ένας Δον Ζουάν για κλάματα» δίπλα στον Λάμπρο Κωνσταντάρα, αρχίζοντας μια νέα καριέρα. Στον κινηματογράφο έπαιξε σε τριάντα ταινίες, όπου και αναδείχτηκε το ταλέντο μιας κομψής ψηλόλιγνης «ντάμας». Έγινε γνωστή από τη συνεργασία της με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, σε σειρά ταινιών.
Από το 1961 άρχισε να εμφανίζεται και στο θέατρο. Πρωταγωνίστησε σε παραστάσεις του ελευθέρου θεάτρου, όπως «Έξω οι κλέφτες», με τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου και συνεργάσθηκε με δημοφιλείς ηθοποιούς. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν το 1997 στο έργο «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλό, όπου υποδύθηκε την κυρία Ντε Ροζμόντ, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου.
Το 1971 έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στη σειρά του Θύμιου Καρακατσάνη «Γραφείο Συνοικεσίων», που προβλήθηκε από το ΕΙΡΤ. Συνέχισε με σημαντικούς ρόλους, σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.
Η Καίτη Πάνου πέθανε από ανακοπή καρδίας στις 17 Μαΐου 2008, στην Αθήνα, σε ηλικία 81 ετών. Η κηδεία της έγινε από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 20 Μαΐου.
ΦιλμογραφίαΈτος Τίτλος Ρόλος1943 Η φωνή της καρδιάς Λίλα1945 Η βίλα με τα νούφαρα Ρένα1948 Άννα Ροδίτη Άννα ΡοδίτηΕκατό χιλιάδες λίρες Παγώνα Κατηφέ1951 Το παιδί μου πρέπει να ζήσει Εύα Λωνή1956 Ο δρόμος με τις ακακίες Δώρα Ντούβη1960 Ένας Δον Ζουάν για κλάματα Λένα1962 Η κυρία του κυρίου ΑγγέλαΟ Δήμος από τα Τρίκαλα Τζένη1963 Χτυποκάρδια στο θρανίο Ελένη Πετροβασίλη
Τρελοί πολυτελείας ΜέλπωΟ φίλος μου ο Λευτεράκης Ελένη Καδρή1964 Ευχή και κατάρα Κάκια1965 Ο μεγάλος όρκος ΣόνιαΚλαίω και σ’ αναζητώ Ρίτα1967 Άδικη κατάρα Έφη1968 Ο τρελός τα ‘χει 400 Σοφία Τσιμπιρλή-ΛαμπρέταΟ Ρωμιός έχει φιλότιμο Ελένη1969 Ο μπλοφατζής ΜιράνταΚακός, ψυχρός κι ανάποδος Άννα1971 Ο φαφλατάς ΡάνιαΟ τρελοπενηντάρης ΕλπίδαΠρόκλησις Ρόζυ1972 Συμμορία εραστών Μάγδα ΣαλταμούρηΟ άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη Ελένη Μπόμπολα