Με μία ανάρτηση η Φίνος Φίλμ τιμά τον σπουδαίο συνθέτη και βιρτουόζο του βιολιού Τάκη Μωράκη, ο οποίος έφυγε από την ζωή, στα 75 του χρόνια, το 1991.
«Διακεκριμένος μαέστρος, συνθέτης και βιρτουόζος του βιολιού, ο Τάκης Μωράκης σπούδαζε ιατρική όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση να γίνει μουσικός. Από το 1946 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’70, έγραψε σπουδαίες επιτυχίες πολλές από τις οποίες πέρασαν τα σύνορα της χώρας και διακρίθηκαν διεθνώς, όπως το τραγούδι “Τι είναι αυτό που το λένε Αγάπη” που ερμήνευσε η Σοφία Λόρεν στην ταινία “Το Παιδί και το Δελφίνι” (1957)».ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Με τη Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε σε δέκα παραγωγές και σήμερα τον θυμόμαστε μέσα από μουσικές στιγμές του στις ταινίες «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη», «Τα Κίτρινα Γάντια», «Η Κυρά μας η Μαμμή» και «Η Θεία από το Σικάγο».
Λίγα λόγια για τον Τάκη Μωράκη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο Τάκης Μωράκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Αυγούστου του 1916. Από παιδί ασχολήθηκε με τη μουσική. Σπούδασε βιολί στο Ελληνικό Ωδείο και συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Κονσερβατουάρ (Ωδείο) του Παρισιού. Στη γαλλική πρωτεύουσα δέχτηκε τις επιρροές της ελαφράς ευρωπαϊκής μουσική, που τον βοήθησαν να διαμορφώσει το δικό του προσωπικό στιλ. Παράλληλα, σπούδαζε οδοντιατρική, την οποία εγκατέλειψε για χάρη της μουσικής.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διασκεύασε το δημοτικό τραγούδι «Τσοπανάκος ήμουνα», το οποίο έγινε το σήμα της ελληνικής ραδιοφωνίας (ΕΙΡ, νυν ΕΡΑ). Την πρώτη του δημόσια εμφάνιση την έκανε παίζοντας βιολί στην ορχήστρα του κέντρου «Όασις» στο Ζάππειο, αλλά παράλληλα έγραφε και τραγούδια για λογαριασμό άλλων. Το 1946 ξεκίνησε να υπογράφει τα τραγούδια του, τα οποία πολύ σύντομα έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Στη συνέχεια σχημάτισε δική του ορχήστρα με βιολιά κι έκτοτε έπαιζε σε κοσμικά κέντρα, ενώ έγραφε τραγούδια και μουσική για το θέατρο, την επιθεώρηση και τον κινηματογράφο.
Η μουσική καριέρα του στον κινηματογράφο ξεκίνησε με ταινίες της Φίνος Φιλμ, με πρώτη την «Γκόλφω» του Ορέστη Λάσκου το 1955. Συνολικά έγραψε μουσική και τραγούδια για περισσότερες από 25 ταινίες, εκ των οποίων οι 10 της Φίνος Φιλμ.
Το 1955 έγραψε το πολύ γνωστό τραγούδι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», σε στίχους της Δανάης Στρατηγοπούλου (που κατοχυρώθηκαν στον Γιάννη Φερμάνογλου), που τραγούδησε δύο χρόνια αργότερα η Σοφία Λόρεν και ο Τώνης Μαρούδας στη ρομαντική ταινία του Τζιν Νεγκουλέσκο «Το Παιδί και το Δελφίνι» («Boy on a Dolphin») με φόντο την Ύδρα.
Τραγούδια του Τάκη Μωράκη διακρίθηκαν σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ. Το 1962 το τραγούδι του «Χαρές της ζωής» έλαβε το Γ’ βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Την ίδια χρονιά ο Δήμος Αθηναίων του απένειμε το πρώτο βραβείο για το τραγούδι «Αθήνα Άνθρωποι Θεοί». Το 1963, το τραγούδι του «Αγαπώ έναν τύπο» έλαβε το «Βραβείο Ευρώπης» στο διεθνές Φεστιβάλ του Βενσάν και το τραγούδι του «Πού πάτε κύριε» το Δ’ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1964 κέρδισε το Α’ βραβείο, τόσο στο Φεστιβάλ Πολωνίας με το τραγούδι του «Σ’ ευχαριστώ καρδιά μου που ξέρεις ν’ αγαπάς», όσο και στο 3ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι του «Ποιος», ερμηνευμένο από την Κλειώ Δενάρδου και τη Νάντια Κωνσταντοπούλου. Το 1968 πήρε το Β’ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Εκείνος», που ερμήνευσαν η Νάντα Κωνσταντοπούλου και η Κρύσταλ.
Με την ορχήστρα του και τη σύζυγό του, Νάντια Κωνσταντοπούλου, η οποία ήταν η βασική ερμηνεύτρια των τραγουδιών του έδωσαν πολλές επιτυχημένες συναυλίες στο εξωτερικό και περισσότερες από 80 στη Σοβιετική Ένωση.
Από τον γάμο του με τη Νάντια Κωνσταντοπούλου απέκτησε ένα γιο, τον γνωστό κιθαρίστα της τζαζ Πρίαμο Μωράκη.