Του Δημήτρη Διατσίδηφωτογραφία: Oscar-Ramon Guillen
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο επικεφαλής για 26 χρόνια του Αγωνιστικού τμήματος της Ιαπωνικής εταιρίας ανοίγει τις αναμνήσεις του και ξετυλίγει το “ντοκυμαντέρ” της ιστορίας που τον αντάμειψε με 8 Τίτλους της κορυφαίας κατηγορίας.
O Lin Jarvis ήταν ιδιαίτερα απασχολημένος το τελευταίο αγωνιστικό τριήμερο του 2024, καθώς περίπου 15 Ιάπωνες του εργοστασίου βρισκόταν στην Βαρκελώνη για να δουν και να καταλάβουν από κοντά, όλες τις αλλαγές που πρέπει να κάνουν για να ξαναβρεθούν στην κορυφή, μετά το Πρωτάθλημα του 2021 και τη κάτω βόλτα που τους πήρε από τα μέσα του 2022 και μετά. Παρόλα αυτά βρήκε λίγο χρόνο για μια αποκλειστική συνέντευξη που κύλησε σαν ένα ντοκυμαντέρ της πρόσφατης ιστορίας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.
Παραθέτουμε τα κύρια σημεία της συζήτησης που είχε με τον απεσταλμένο μας Δημήτρη Διατσίδη και όλη η συνέντευξη βρίσκεται στο περιοδικό MOTOGPO WORLD 122 που κυκλοφορεί στα περίπτερα.ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΔΔ: Γνωριστήκαμε στην Laguna Seca το 1988 στην παρουσίαση των Yamaha FZR1000 & 600. Ήσουν τότε στο τμήμα μάρκετινγκ. Πως έγινε η μετάβασή σου στο Αγωνιστικό;
LJ: Πέρασα όλην την καριέρα μου στην Yamaha – στο τέλος της ημέρας – αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά έφυγα γιατί ήθελα να πάω στην Ευρώπη και έφθασα στην Yamaha Ευρώπης το 1983. Στην Yamaha Ευρώπης δούλεψα σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους που περιλάμβαναν τις δημοσιογραφικές παρουσιάσεις νέων μοντέλων παγκοσμίως, την εταιρική επικοινωνία, το μάρκετινγκ, τις πωλήσεις, πάρα πολλούς διαφορετικούς ρόλους, αλλά επίσης το αγωνιστικό κομμάτι πάντα κάπως με ακολουθούσε και έτσι τότε ήμουν υπεύθυνος για το Grand Prix του Μοτοκρός, για το Παρίσι-Ντακάρ, για τα Superbike και τις δραστηριότητες, έτσι είχα στην ευθύνη μου τις Eυρωπαϊκές αγωνιστικές δραστηριότητες, αλλά όταν πήγαινα σε ένα Grand Prix ήμουν ως καλεσμένος. Μετά το 1998 η Yamaha αποφάσισε ότι ήθελε να αλλάξει. Ήθελαν να είναι και πάλι ιδιοκτήτες μιας εργοστασιακής ομάδας MotoGP, όχι MotoGP γιατί τότε ήταν τα 500 κυβικά. Και με ρώτησαν αν θα ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά και είπα: “γιατί όχι”. Έτσι υπήρχε μια λογική σε αυτό, είχα μια καλή προετοιμασία, αλλά μετά όταν μπήκα σε αυτό ήταν μια εντελώς άλλη κατάσταση, το επόμενο κεφάλαιο της ζωής μου.
ΔΔ: Μετά τα πρώτα χρόνια, νομίζω ότι το highlight της δουλειάς σου ήταν η ιστορία που διαβάσαμε και στην αυτοβιογραφία του Valentino Rossi για την ημέρα που κρυφτήκατε κάτω από τραπέζια της Clinica Mobile στο Μπρνο, το 2003 αφού είχατε συμφωνήσει για συνεργασία το 2004!ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
LJ: Ναι, εκείνη η χρονιά το 2003 ήταν μια παράξενη χρονιά, πραγματικά παράξενη, γιατί την ίδια στιγμή εκείνη τη σεζόν δεν είχαμε κερδίσει ούτε ένα GP. Έτσι στη διάρκεια εκείνης της χρονιάς είχαμε μεγάλες συναντήσεις με τη Διοίκηση και είπαμε ότι βασικά πρέπει να κάνουμε το βήμα προς τα επάνω, ή να φύγουμε.Αυτή ήταν η λογική μέσα στην εταιρία. Μετά ο μόνος τρόπος να κάνουμε το βήμα προς τα επάνω εκείνη την εποχή ήταν πιθανώς να κερδίζουμε. Όπως και νάχει πρώτα έπρεπε να βελτιώσουμε τη μοτοσυκλέτα και δεύτερον έπρεπε να αλλάξουμε οδηγό. Γιατί εκείνη την εποχή ο Valentino ήταν κυρίαρχος. Η Honda ήταν κυρίαρχη. Έτσι καταφέραμε να πείσουμε τη διοίκηση να είναι τολμηρή και να κάνουμε την αλλαγή, αλλά βέβαια ήταν ένα σοκ το πως θα μπορούσαμε να πείσουμε τον Valentino Rossi στο να έρθει από την Honda που συνεχώς κέρδιζε, στην Yamaha εκείνης της εποχής. Ήταν πολύ δύσκολο…Τότε ο Davide Brivio ήταν ο μάνατζερ της ομάδας του πρότζεκτ MotoGP. Έτσι εκείνος είχε μια καλή σχέση με τον Vale και έτσι ήταν μια εκπληκτική χρονιά, με πολλές παράξενες συναντήσεις. Εκείνη του Μπρνο ήταν απλά μια από πολλές παράξενες συναντήσεις και τελικά η συνάντηση του Μπρνο ήταν ειδικά η κορυφαία, γιατί σε εκείνη τη συνάντηση είπαμε το ΟΚ, αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι: “αν κάνουμε αυτό και αυτό, θα έρθεις;” και εκείνος είπε “Ναι, ναι, θα έρθω”, έτσι ήταν σαν …πράγματι θα έρθεις, πραγματικά το είπε αυτό;Έτσι μόλις το είπε αυτό έπρεπε να κρυφτούμε κάτω από το τραπέζι, γιατί ερχόταν κάποιοι άλλοι. Εκείνη ήταν η στιγμή που είπε το ναι, “αν φτιάξετε αυτό έρχομαι”. Και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
ΔΔ: Μερικά χρόνια αργότερα μου είπες στο Μιζάνο ότι διάλεξες τον Jorge Lorenzo για την ομάδα, επειδή πίστευες ότι ο διάδοχος του Valentino Rossi θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον το ίδιο έξυπνος. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που τον υπέγραψες στην Yamaha;
LJ: Θα έλεγα ότι ήταν κάπως απρόσμενο. Γιατί όταν ήρθε ο Vale κερδίσαμε το 2004, μετά κερδίσαμε πάλι το 2005, τα δύο πρώτα χρόνια, αλλά μετά το 2005 ο Valentino σκεφτόταν σοβαρά το να πάει στην Formula 1. Έτσι ήταν μόλις ξανα-ανακαλύψαμε το MotoGP για την Yamaha, μόλις κερδίσαμε τον πρώτο και δεύτερο χρόνο και μετά τι θα γινόταν αν έφευγε; Αν μας παρατούσε. Έπρεπε να έχουμε τον επόμενο οδηγό που θα μπορούσε να κερδίζει, έπρεπε να τον πάρουμε και να αναπτυχθούμε μαζί του. Και στην πραγματικότητα ο Jorge άρχισε να οδηγεί για μας το 2008, αλλά είχαμε συμβόλαιο μαζί του ήδη από το 2006! Κάναμε συμβόλαιο μαζί του για να είναι έτοιμος εάν και όταν ο Valentino πήγαινε στην Formula 1 και έτσι θα είχαμε τον επόμενο, γιατί μπορούσαμε να δούμε ότι ο Lorenzo ήταν ένας “φονιάς”.
ΔΔ: Μετά νομίζω ότι η μεγαλύτερη “περίεργη” απόφασή σου ήταν να δεχτείς την πρόταση της ομάδας Petronas και να υπογράψεις τον Quartararo. Ήταν αυτό το επόμενο μεγάλο ρίσκο που πήρες;
LJ: Θα έλεγα ότι πριν από αυτό ήταν δύο άλλα ρίσκα που πήραμε. Αρχικά όταν ο Jorge ήρθε το 2008 ήταν 3ος, το 2009 ήταν 2ος και το 2010 ήταν Πρωταθλητής. Και αυτό δημιούργησε το πρόβλημα για τον Valentino να το αποδεχτεί. Έτσι ο Valentino έφυγε!, για να πάει στην Ducati εκείνη τη στιγμή. Το 2011 και το 2012 πήγε στην Ducati και έτσι αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο ταρακούνημα. Ο Valentino το 2011 και 2012 δεν ήταν πετυχημένος με την Ducati και γύρισε πίσω σε μας το 2013. Έτσι μετά οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Πήραμε τον Valentino πίσω, όταν ο Jorge ήταν ο Βασιλιάς. Και αυτή ήταν μια ακόμη τολμηρή κίνηση και τελικά ο Jorge αποφάσισε να φύγει. Έτσι το 2017 που έφυγε το να πάρουμε τον Fabio στην ομάδα της Petronas, ήταν μια απόφαση που κύρια πάρθηκε από την ομάδα της Petronas εκείνη την εποχή. Ήταν τολμηρή κίνηση και δεν είχαν τίποτε να χάσουν. Και μετά κέρδισε τον Morbidelli την πρώτη του χρονιά και μετά διαπραγματευτήκαμε μαζί του για να έρθει στην εργοστασιακή ομάδα και όταν ήρθε στην εργοστασιακή έπρεπε να μετακινήσουμε τον Valentino και πάλι γιατί ήταν στο τέλος της καριέρας του. Έτσι αυτό ήταν το δεύτερο λεπτό ζήτημα, αλλά πιστεύω τελικά ότι η απόφαση δικαιώθηκε, γιατί ο Fabio μόλις μπήκε στην εργοστασιακή ομάδα έκανε το μπαμ και πήρε το #1 την πρώτη του χρονιά. Ήταν ενδιαφέροντες καιροί και λεπτές ισορροπίες και παράλληλες παρουσίες και λεπτές αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν.
ΔΔ: Τώρα όμως τα δύο τελευταία χρόνια στην Yamaha δεν περνάτε καλά. Ποια είναι η ανάδρασή σου σε αυτό;
LJ: Έχεις δίκιο. Θα έλεγα ότι από τη στιγμή που πήραμε το προηγούμενο Πρωτάθλημα, το 2021 και εγώ επίσης προσωπικά δεν το περίμενα ότι θα δυσκολευόμασταν τόσο πολύ. Ήλπιζα ότι στην καριέρα μου – γιατί ήξερα ότι η καριέρα μου θα έπρεπε να φθάσει σε ένα τέλος – ήλπιζα ότι θα κερδίσουμε άλλες δύο φορές με τον Φάμπιο. Αυτό ήταν το όνειρό μου, να προσπαθήσω να φθάσω στους δέκα Τίτλους. Αλλά γρήγορα είδαμε το 2022, στα μέσα του 2022, ότι η Ducati αναπτυσσόταν και η ταχύτητα ανάπτυξης και η απόδοση ήταν πάρα πολλή για μας. Έτσι μπήκαμε σε δυσκολία ήδη από το 2022 και μετά το 2023 κάναμε το συμβόλαιο με την Marmotors, με τον Luca Marmolini να μας βοηθά ειδικά στον τομέα του κινητήρα. Και από εκείνη τη στιγμή ξεκινήσαμε να ξαναφτιάχνουμε – γιατί βλέπαμε την ανάπτυξη της Ducati και όχι μόνο της Ducati, αλλά και οι άλλοι Ευρωπαίοι, η ΚΤΜ και η Aprilia, αναπτύσσονταν γρήγορα. Και εμείς πηγαίναμε κάπως έτσι, με την Honda να μένουμε στα ίδια, έτσι για να κλείσουμε αυτό το κενό, έπρεπε να επενδύσουμε δυνατά. Ξαναξεκινήσαμε το 2023 και μετά φέτος κάναμε πολλές αλλαγές. Είμαι πραγματικά ευχαριστημένος που μπορώ να φύγω στο τέλος αυτής της χρονιάς από τον τωρινό ρόλο μου, γιατί αν έφευγα στο τέλος της περσινής χρονιάς, η δουλειά δεν θα ήταν ούτε καν κοντά στο να είναι ολοκληρωμένη. Τα θεμέλια για το μέλλον δεν ήταν εκεί. Αλλά φέτος κάναμε πολλά παραπάνω πράγματα. Πήραμε αρχικά τον Max Bartolini από την Ducati – πολύ σημαντικό νέο μέλος. Αλλάξαμε την εσωτερική μας οργάνωση, τον τρόπο που δουλεύουμε. Πήραμε το νούμερο δύο από την Ducati στην αεροδυναμική, για να ξεκινήσουμε στην αεροδυναμική, τώρα δεσμευτήκαμε στο πρότζεκτ V4, κάνουμε τόσες πολλές αλλαγές, τώρα την Τρίτη ξεκινάμε με την ομάδα Pramac, έτσι θα έχουμε πάλι από δύο τέσσερις μοτοσυκλέτες. Η δουλειά μου φέτος ήταν πραγματικά το να πάρω τις σημαντικές αποφάσεις για να επενδύσουμε και να βάλουμε τα θεμέλια, ώστε όταν φύγω στο τέλος της χρονιάς, νομίζω ότι η βάση θα είναι δυνατή και μετά να ελπίζουμε ότι η ανάκαμψη μπορεί να ακολουθήσει το 2025 και το 2026 και στο μέλλον.
ΔΔ: Lin Jarvis σε ευχαριστούμε για όλη σου τη συνεισφορά στο MotoGP και μεις ως δημοσιογράφοι είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που σε είχαμε σε αυτό το paddock.
LJ: Ευχαριστώ πολύ, είναι πολύ ευγενικό και είσαι ένας καλός φίλος από πάρα πολλά χρόνια, έτσι πραγματικά το εκτιμώ αυτό και επίσης γεια σας σε όλους τους Έλληνες και ευχαριστώ για την υποστήριξή σας στο MotoGP. Εύχομαι μια μέρα να πάμε στην Ελλάδα. Έτσι ας το έχουμε αυτό σαν ένα όνειρο για το μέλλον.Σας ευχαριστώ όλους.
Ολόκληρη η συνέντευξη στο περιοδικό MOTOGP WORLD 122